“Een dag uit het leven van Ivan Denissovitch” is een werk van de dissidente Russische schrijver Soljenitsyne.
“Een dag uit het leven van een Bollekezarartiest” met zijn ochtend, middag, avond en nacht is het onderwerp van deze tentoonstelling en dus ook van deze inleiding.
Armand ziet zijn dag als een poëtische ontboezeming. Om een beetje in stemming te komen citeer ik hier het begin van zijn gedicht.
“Als de ochtend zijn slaperige oogjes opendrukt
En de wazige sfeer van een nieuwe dag ontdekt,
Fluit een vroege vogel zijn opdringerig lied
De zon kruipt beetje bij beetje hoger aan de horizon,
Verdrijft de aardse nevel naar de open hemel.
In huis worden de neusvleugels gevuld met de geur
Van een uitgelezen mengeling Arabica bonen
Dit is het startsein om de dag te laten openbloeien.”(einde citaat)
Hugo drukt zich uit met een foto die eigenlijk het resultaat is van vier opnames. Links de weerschijn van de ochtendzon tot ’s avonds rechts de weerschijn van het avondlicht.
Guy, onze bezielde tekenaar, brengt ons vijf etappes uit het leven: nul-, elf-, zeventien jaar, volwassen, oud. Elke leeftijd is voorgesteld als dag met zijn vier elementen van de dag. Deze humoristische, licht erotische strip, moeten jullie zeker van meer nabij gaan bekijken.
Ook de schilders drukken zich, zoals het voor zichzelf spreekt, op hun eigen manier in kleur uit. Ze vertellen hun verhaal dat soms ook aan een strip doet denken.
Dit kan bijna abstract door kleur. Zo brengt Wilfried ons vier triptieken uitgevoerd in pastel. Wat echter opvalt is dat de triptieken niet op zichzelf staan. Ze vertellen als het ware een doorlopend verhaal in kleur. Kijken jullie even naar “de middag” dan zien jullie hoe het rood schuchter zijn intrede doet. In de volgende tafereeltjes wordt het steeds sterker om in de avond volledig te overheersen en dan weer af te brokkelen om plaats te maken voor de kleuren van de nacht die dan weer geleidelijk naar de ochtend evolueren.
Jacky (olie) speelt met kleurnuances die van de ochtend naar de nacht toe steeds varieren en de stemming en het moment van de dag laten aanvoelen. De donkere nacht, het zachte ochtendlicht en de geelstralende middag. Het werk heeft een abstract element en tegelijkertijd is het alsof we vanuit de kamer door een raam naar buiten kijken.
Els biedt ons vier keer hetzelfde fijn uitgewerkt beeld: zicht op Antwerpen maar steeds in een ander licht. Lucht en water hebben dezelfde kleurschakeringen. De bomen nemen de kleur van de achtergrond. Enkel op de middag zijn ze groen.
Monique die ook met olieverf werkt brengt ons naar het Timisameer in Egypte. Ze schildert vanuit één standpunt. Het breedste perspectief (vijf parasols) krijgen we in de nacht. Hier zien we ook nog de lichtjes van een stad in de verte. In volle middaglicht verdwijnt deze stad aan de horizon maar onder de parasols zitten de strandbezoekers. Monique zoemt dan geleidelijk in en draait de camera naar rechts zodat er ’s avonds slechts één parasol overblijft en een rustend figuurtje onder de boom.
Het werk van Puck (acryl) is totaal verschillend van de vorige. Het zijn vier gevoelsvolle beelden. De dreiging van de nacht en een mysterieuse volle maan. De ochtend is het leven dat als een boom groeit. De vreugde van de middag met de dansende figuur voor de zon. De stille avond met de ondergaande zon en de zwarte vogel die mogelijk reeds de nacht aankondigt.
Bij Anny (acryl) zien we een slapende stad onder de volle maan. En wanneer de morgen is aangebroken is het niet de natuur die de kunstenares inspireert maar de moderne mens die met zijn auto in de file staat op weg naar zijn dagtaak. De middag biedt ons het prachtige beeld van Lotje, een kind dat duidelijk van zijn boterham geniet. ’s Avonds wordt het weer stil in de rode gloed van de ondergaande zon die dan weer plaats zal maken voor de gele maan.
Rita (olie) toont ons een enigszins wazige ochtendkoffietafel met krant en kopje. De middag, volle zon en zonnebloemen. De avond brengt ons een romantisch watervlak van waaruit een tenger figuurtje naar de donkere bergen kijkt. Het nachtelijk bos heeft niets schrikwekkend maar iets dromerig onder het gesluierde maanlicht.
Er blijft me nog enkel veel succes toe te wensen aan de exposanten en veel kunstplezier aan allen.
“Een dag uit het leven van een Bollekezarartiest” met zijn ochtend, middag, avond en nacht is het onderwerp van deze tentoonstelling en dus ook van deze inleiding.
Armand ziet zijn dag als een poëtische ontboezeming. Om een beetje in stemming te komen citeer ik hier het begin van zijn gedicht.
“Als de ochtend zijn slaperige oogjes opendrukt
En de wazige sfeer van een nieuwe dag ontdekt,
Fluit een vroege vogel zijn opdringerig lied
De zon kruipt beetje bij beetje hoger aan de horizon,
Verdrijft de aardse nevel naar de open hemel.
In huis worden de neusvleugels gevuld met de geur
Van een uitgelezen mengeling Arabica bonen
Dit is het startsein om de dag te laten openbloeien.”(einde citaat)
Hugo drukt zich uit met een foto die eigenlijk het resultaat is van vier opnames. Links de weerschijn van de ochtendzon tot ’s avonds rechts de weerschijn van het avondlicht.
Guy, onze bezielde tekenaar, brengt ons vijf etappes uit het leven: nul-, elf-, zeventien jaar, volwassen, oud. Elke leeftijd is voorgesteld als dag met zijn vier elementen van de dag. Deze humoristische, licht erotische strip, moeten jullie zeker van meer nabij gaan bekijken.
Ook de schilders drukken zich, zoals het voor zichzelf spreekt, op hun eigen manier in kleur uit. Ze vertellen hun verhaal dat soms ook aan een strip doet denken.
Dit kan bijna abstract door kleur. Zo brengt Wilfried ons vier triptieken uitgevoerd in pastel. Wat echter opvalt is dat de triptieken niet op zichzelf staan. Ze vertellen als het ware een doorlopend verhaal in kleur. Kijken jullie even naar “de middag” dan zien jullie hoe het rood schuchter zijn intrede doet. In de volgende tafereeltjes wordt het steeds sterker om in de avond volledig te overheersen en dan weer af te brokkelen om plaats te maken voor de kleuren van de nacht die dan weer geleidelijk naar de ochtend evolueren.
Jacky (olie) speelt met kleurnuances die van de ochtend naar de nacht toe steeds varieren en de stemming en het moment van de dag laten aanvoelen. De donkere nacht, het zachte ochtendlicht en de geelstralende middag. Het werk heeft een abstract element en tegelijkertijd is het alsof we vanuit de kamer door een raam naar buiten kijken.
Els biedt ons vier keer hetzelfde fijn uitgewerkt beeld: zicht op Antwerpen maar steeds in een ander licht. Lucht en water hebben dezelfde kleurschakeringen. De bomen nemen de kleur van de achtergrond. Enkel op de middag zijn ze groen.
Monique die ook met olieverf werkt brengt ons naar het Timisameer in Egypte. Ze schildert vanuit één standpunt. Het breedste perspectief (vijf parasols) krijgen we in de nacht. Hier zien we ook nog de lichtjes van een stad in de verte. In volle middaglicht verdwijnt deze stad aan de horizon maar onder de parasols zitten de strandbezoekers. Monique zoemt dan geleidelijk in en draait de camera naar rechts zodat er ’s avonds slechts één parasol overblijft en een rustend figuurtje onder de boom.
Het werk van Puck (acryl) is totaal verschillend van de vorige. Het zijn vier gevoelsvolle beelden. De dreiging van de nacht en een mysterieuse volle maan. De ochtend is het leven dat als een boom groeit. De vreugde van de middag met de dansende figuur voor de zon. De stille avond met de ondergaande zon en de zwarte vogel die mogelijk reeds de nacht aankondigt.
Bij Anny (acryl) zien we een slapende stad onder de volle maan. En wanneer de morgen is aangebroken is het niet de natuur die de kunstenares inspireert maar de moderne mens die met zijn auto in de file staat op weg naar zijn dagtaak. De middag biedt ons het prachtige beeld van Lotje, een kind dat duidelijk van zijn boterham geniet. ’s Avonds wordt het weer stil in de rode gloed van de ondergaande zon die dan weer plaats zal maken voor de gele maan.
Rita (olie) toont ons een enigszins wazige ochtendkoffietafel met krant en kopje. De middag, volle zon en zonnebloemen. De avond brengt ons een romantisch watervlak van waaruit een tenger figuurtje naar de donkere bergen kijkt. Het nachtelijk bos heeft niets schrikwekkend maar iets dromerig onder het gesluierde maanlicht.
Er blijft me nog enkel veel succes toe te wensen aan de exposanten en veel kunstplezier aan allen.